තවත් අවුරුදු ගණනකින්
සැඳෑ සමයත් ලංවේවී
දිවි ගමන කෙළවරේ
මතක පොත් පිටු පෙරලේවී.......
හුදකලා නිවහනක
පෙරදාක මතකයන්
මගේ මේ පන්හිඳෙන්
නුඹට කවි ගීත වී
හැමදාම ලියවේවී.....
මුණුබුරන් වට කරන්
කියද්දී කතන්දර
බලාගෙන මයෙ මැණිකෙ
වැරදිලා හරි අපෙ කතාවත්
ඔය කටින් කියවේවී......
නන කැඩුණු කුඩේ ගෙන
යද්දි හවසක පාරේ
බිම්මල් පිපෙන බංකුව උඩ
කවුරුවත් දන්නැති පාරේ
අහම්බෙන් හරි හම්බෙන්න
බලා ඉන්නම් දේවී.....
එලවලා අඳුරු ගොම්මන
කැඳවලා පහන් රැය සුන්දර
හංගලා හීන කප්පර
මතක තුරුලේ දරාගෙන
දෛවයක විස කටු උඩින් අපි
යන්ට යමු ලෝකෙන් බේරී......