Wednesday, February 24, 2016

අවසන් ඉල්ලීම​

මලේ......මලේ......
ඉවසනවද
ඩිංගිත්තක්
සමනළයෙක්
වෙනකං මං......
තාමත් දළඹුවෙක් නිසා
කල් යයි ටිකක්
සමනළයෙක් වෙන්නට
මට...........


ඒත් ඉතින්
සමනළයෙකුගෙ ප්‍රේමය
ඉවසන්නෙ
කොහොමෙයි නේ?
රොන් බොනකොට ඌ
හැම මලකින්ම
රොන් බිව්වොත්?

මලේ.....මලේ.....
තටු සිඳුණු දවසට
සමනළයාට
පියාඹන්න බෑ
තව තවත්
දුර ඉතින්....


ඉතින් එදාටවත්
නැති වෙන්න යන
මගෙ පණ කෙන්දට
නිදහසේ සැහැල්ලුවේ
මටත් නොදැනිම
යන්න දෙන්න​
නිකමට....
උදව්වට​.....
නෑ.....
හිතවත් කමට වගේ.....
නෑ නෑ ආදරේට
ඔව් ආදරේට​......

පිපෙනවා නේද
ඒ දවසට
එකම එක
මොහොතකට හරි
මේ හිත්පිත් නැති
සමනළයා නමින්
බෑ නොකියා මගෙ
මලේ නුඹ​?

                                                                                  

Tuesday, February 16, 2016

අසාධාරණයි ඕයි !

හෙමින් හෙමින්
මහන්සියෙන්
හැදුවා මම
මාලිගයක්......
ඒකත් හැදුවෙ
අහසෙ....
කාටවත් නොවී ඉන්න
ඇණයක්...
මල වදයක්.....


කොරන්ට යමක්
නැති නිසා වෙන්ටැ
රිංගුවේ මගෙ
අහස් මාලිගාවට
බෝංචි වැල දිගේ..........


රිංගුවා මදිවට
මලු බැඳන් මගෙ
රත්තරං කාසි ......
කුදලගෙන මගෙ
කප්පරක් වටින
රත්තරං බිජු
දෙන කිකිළි ....


දෙන්නට හිතට
පොඩි සොමියක්
නිවන්නට මගෙ
ගතේ වෙහෙසත්
බාරියක් නැති මට
ලගින් රැදි
වීණා පොජ්ජත්
ඩැහැගෙන
පැන ගිය පල් හොරා

ජැක් !!!



ඔක්කොමත් හරි
වීරයා උනා උඹ
යෝධයා වුණු
මා මරා දැමු පසු...

අසාධාරණයි ඕයි !                                                        

Monday, February 8, 2016

කවි පැටික්කියො

සුන්දර 
සවස් යාමයක
දත කට දෙක 
මැදගෙන ;
සැදී පැහැදී පේවී 
ඔප මට්ටම් කළ 
මේසයක 
අලුත්ම 
පෑන් පොඩ්ඩකින් 
වටිනා කඩදාසියකට 
බලෙන්ම වගේ 
ඔබ්බවන 
මහා කවි 
සොඳුරු නැත 


කලබල මැද්දේ 
සෙනග පිරි 
බස් කට්ටේ 
තෙරපි තෙරපී 
ඉන්න අස්සේ 


එක සැරේ 
සැරේට 
මොළ ගෙඩියට වැදි 
සිතුවිලි කළඹන 
හෙණ ගෙඩියක් නිසා 
හමගිය 
බස් ටිකටය 
තුරුල්ලට 
හොරෙන්ම 
දගකාර කමට 
ගොඩවෙන 
ඒ සොඳුරු 
කවි පැටික්කියො තරම්........                               

Friday, February 5, 2016

ටොක්ක​

පාට කරගෙන
තොල් රතු
දසඅත
නයන කැල්මන්
බෙදමින්....                                                

තතන තතනා
පූස් ගමනින්
 නතු කර ගනිමින්
සලෙලු සිත්.....                                                  

පද්ද පද්දා
ලැම
ගස්ස ගස්සා
ඉඟ....                                                                
මා අසලින්
ලතා පාමින්
ඇදුන
මන බඳනා
රුසිරු ලියේ,                                                          

මූණට
මුලිච්චි වූ නිසා
නිකන් තියෙන
හිනාවෙන්
ඩිංගක්
දුන්නමත්
උඬගු මානෙත්
හිස තියාගෙන
ගස්සා ගිය
නුඹ ;
කොමළ ලඳුනක
වුවද උනුනට
කැතම කැත
වැඳිරියක් දැන් මට.......​                                      

Wednesday, February 3, 2016

බෙදාගෙන කමු

කුණු බාල්දි
පෙරලන
දරු පැටවු ගැන
අහස් මාලිගා
දන්නේ මොනවද?

දිරුණු වහල
අතු සෙවිලි
කරන්නට
දහඩිය
වගුරන
දුගියන් ගැන​
luxury මන්දිර
ටයිල් කරගත්
යතිවරු
දන්නේ මොනවද​?

මුෂ්ටිය
පසෙකලා
ශිල්පයක්
හරිහැටි දෙන
දිසාපාමොක්ලා
ඉන්නවද?
අහුලන්නවත්
එක දෙක​..

මොකද කියන්නෙ ,
මහන්සි
යන්නත් එක්ක
බෙදාගෙන
කමුද අපි
නියගලා අලයක්?                                                                                    

Monday, February 1, 2016

නිරහංකාර සමනලුන්

ලස්සන සමනල්ලු
අහංකාරයි කිව්වට
එහෙමමත් නෑ
උනුත් කළගුණ දන්නවා....


වරක් හෝ
මකරන්ද පුද දුන්
පරව ගිය ඇති
මලක සිරුරක්
දුටුවොතින්
නොසිතාම දෙවරක්
පරව ගිය ඒ
මලේ තනියට
හාදුවක් ලග
තියා යන්නට​
ආදරෙන් සිඹ
සමු දෙවන්නට
තුරු ගොමුව තුල
මොහොතකට හරි
නැවතුනා...

උන් නැවතුනා.......